کامپوزیت‌های چوب-پلاستیک (Wood-Plastic Composite, WPC) نامی است که بر ترکیب مهندسی‌شده‌ای می‌گذارند که حداقل شامل دو جزء است. جزء اول این کامپوزیت، پودر انواع چوب (برای هر ویژگی و رنگی باید نوع چوب آن به‌دقت انتخاب شود) و جزء دوم نیز طیف وسیعی از پلیمرها را شامل می‌شود (شامل پلیمرهای ترموپلاستیک/ترموست Thermoplastic/thermoset) ترکیب این دو جزء به همراه افزودنی‌های متنوع دیگری برای ساخت مواد کامپوزیت‌های چوب-پلیمر مورداستفاده قرار می‌گیرند. واژه چوب-پلاستیک معمولاً به‌جای کامپوزیت‌های چوب-پلیمر مورداستفاده قرار می‌گیرد. اولین کامپوزیت‌های چوب-پلاستیک تقریباً یک‌صد سال پیش، و از ترکیب پودر چوب با رزین‌های فنل-فرمالدئید به دست آمدند و در ساخت دکمه و طبلکِ دستهٔ تعویض دنده خودرو مورداستفاده قرار گرفتند. از طرف دیگر اولین مرجع کامپوزیت‌های چوب-پلاستیک بر پایه پلیمرهای ترموپلاستیک تقریباً به 60 سال پیش و از ترکیب خاک‌اره چوب با آن‌ها در فرآیند اکستروژن برمی‌گردد. در این سری از مقالات سعی خواهد شد تا به مواردی همچون مواد اولیه مورداستفاده برای ساخت کامپوزیت‌های چوب-پلاستیک، افزودنی‌های مورداستفاده در آن‌ها، نگاهی به برهم‌کنش‌های بین چوب و پلیمرهای مصنوعی مورد مصرف، فنّاوری‌های مورداستفاده در ساخت آن‌ها، خواص مکانیکی آن‌ها، مقاومت و دوام آن‌ها در شرایط محیطی، رفتار خزش و آسیب آن‌ها، کارایی فرآیند تولید اکستروژن در تولید آن‌ها، کامپوزیت‌های آرایش یافته و مواد مرتبط با آن‌ها، بهبود محصولات کامپوزیت‌های چوب-پلاستیک، … و همچنین بازار و سیر آینده آن‌ها بپردازیم.